Με το
χθεσινό "μαντάτο" της κόρης μου, την ανάρτηση του καταλόγου των
ευπώλητων στη σελίδα μου, θυμάμαι ότι οι δικοί μου άτυποι
κατάλογοι φτιάχνονταν με την παρατήρηση. Κυρίως τα
καλοκαίρια των διακοπών. Μια συνηθισμένη
εικόνα στις ιταλικές παραλίες ήταν η ξαπλωμένη αναγνώστρια.
Έστιλβε από τα αντιηλιακά, και απ' το σύνολο έλειπε μόνο τα μάτια, καθώς κρατούσε, λίγα εκατοστά μπροστά της, ένα βιβλίο.
Το πρώτο καλοκαίρι , κυριαρχούσε η Αλιέντε και "Το σπίτι των φαντασμάτων". Τον επόμενο χρόνο η εικόνα είχε αλλάξει. Στην παραλία του Rimini τα πρόσωπα κρύβονταν από εξώφυλλα Συλβάνα Ταμάρο, "Όπου χτυπάει η καρδιά". Εκείνον τον Αύγουστο άγγιζαν τα 650.000 αντίτυπα οι πωλήσεις του.
Αργότερα, καλοκαίρι πάλι, απ' το Τυρρηνικό αυτή τη φορά, οι αναγνώστες, όταν δεν έλυναν σταυρόλεξα. Κρατούσαν βιβλία με ένα όνομα άγνωστο. Αντρέα Καμιλέρι. 'Ηταν συγγραφέας αστυνομικών (γεννημένος το 1925 στη Σικελία) και είχε εμφανιστεί στα γράμματα μεγάλος.
Πριν λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το καινούργιο ΔΕΝΤΡΟ με ένα διήγημά του. 'Οχι αστυνομικό αλλά αυτοβιογραφικό. Εξομολόγηση για τη σχέση με τον πατέρα του. Περιγραφή της νύχτας του θανάτου του. Ο γιός βρίσκεται μόνος μαζί του, στο νοσοκομείο. Προσπαθεί να φωτίσει τις συγκρούσεις της νεανικής ηλικίας και καταλήγει στη λυτρωτική σχέση αγάπης που κατορθώνει το τέλος. Υψηλή λογοτεχνία, για όσους νιώθουν ότι μέσα στο παιχνίδι της μορφής φέρονται ηθικές αξίες.
Στα ελληνικά πλοία η εικόνα τού τι διαβάζεται ήταν ενδεικτική. Η Μειμαρίδη και "Οι μάγισσες της Σμύρνης" κυριάρχησαν στις μετακινήσεις μας. Την ίδια εποχή, η Μαντά και η Δημουλίδου ήταν ένα αναγνωστικό δημοψήφισμα , στα πλοία των Κυκλάδων. Ακούω ακόμα στο αυτί μου τον φίλο, σαρδόνιο στις εκτιμήσεις του, να μου λέει πως "ο αναλφαβητισμός εκδικείται με τα bestseller την όψιμη εγγραμματοσύνη"
Το πρώτο καλοκαίρι , κυριαρχούσε η Αλιέντε και "Το σπίτι των φαντασμάτων". Τον επόμενο χρόνο η εικόνα είχε αλλάξει. Στην παραλία του Rimini τα πρόσωπα κρύβονταν από εξώφυλλα Συλβάνα Ταμάρο, "Όπου χτυπάει η καρδιά". Εκείνον τον Αύγουστο άγγιζαν τα 650.000 αντίτυπα οι πωλήσεις του.
Αργότερα, καλοκαίρι πάλι, απ' το Τυρρηνικό αυτή τη φορά, οι αναγνώστες, όταν δεν έλυναν σταυρόλεξα. Κρατούσαν βιβλία με ένα όνομα άγνωστο. Αντρέα Καμιλέρι. 'Ηταν συγγραφέας αστυνομικών (γεννημένος το 1925 στη Σικελία) και είχε εμφανιστεί στα γράμματα μεγάλος.
Πριν λίγες μέρες, κυκλοφόρησε το καινούργιο ΔΕΝΤΡΟ με ένα διήγημά του. 'Οχι αστυνομικό αλλά αυτοβιογραφικό. Εξομολόγηση για τη σχέση με τον πατέρα του. Περιγραφή της νύχτας του θανάτου του. Ο γιός βρίσκεται μόνος μαζί του, στο νοσοκομείο. Προσπαθεί να φωτίσει τις συγκρούσεις της νεανικής ηλικίας και καταλήγει στη λυτρωτική σχέση αγάπης που κατορθώνει το τέλος. Υψηλή λογοτεχνία, για όσους νιώθουν ότι μέσα στο παιχνίδι της μορφής φέρονται ηθικές αξίες.
Στα ελληνικά πλοία η εικόνα τού τι διαβάζεται ήταν ενδεικτική. Η Μειμαρίδη και "Οι μάγισσες της Σμύρνης" κυριάρχησαν στις μετακινήσεις μας. Την ίδια εποχή, η Μαντά και η Δημουλίδου ήταν ένα αναγνωστικό δημοψήφισμα , στα πλοία των Κυκλάδων. Ακούω ακόμα στο αυτί μου τον φίλο, σαρδόνιο στις εκτιμήσεις του, να μου λέει πως "ο αναλφαβητισμός εκδικείται με τα bestseller την όψιμη εγγραμματοσύνη"
2 σχόλια:
Ενδιαφέρουσα η παρατήρηση των αναγνωστικών προτιμήσεων σε ανοιχτούς χώρους, αν κρίνω όμως από την παλαιότητα των τίτλων είναι σαν να έπαψες να παρατηρείς τι διαβάζει ο κόσμος!
Συγχαρητήρια για τη θέση στα ευπώλητα, είναι όσο να πεις εγγύηση η Πόλις για μας τους αναγνώστες.
ευχαριστώ για την παρέμβαση. Είναι αλήθεια ότι δεν προσέχω πια, και ο λόγος είναι ότι είμαι κάπως μονόπλευρα αφοσιωμένος στην παλιά λογοτεχνία. Απλός ο λόγος.Τα χρόνια πέρασαν και δεν έχω εξαντλήσει ούτε τον Μπαλζάκ. Αν υπάρχει ιεράρχηση στις αναγνωστικές ποιότητες --και φυσικά υπάρχει-- οφείλω να κοιτάζω σταθερά προς τα εκεί. Έτσι νιώθω πια να με αφορά πολύ λιγότερο τι διαβάζεται δίπλα μου.
Κ.Μαυρουδής
Δημοσίευση σχολίου