"Ακόμα και αργά στα παλιατζήδικα (στους ρακοσυλλέκτες τώρα πια, στον Ελαιώνα) πάντα κάτι βρίσκεις", μου έλεγε κάποτε ο πολύπειρος συλλέκτης Γ. Ζεβελάκης. Όντως, ενώ έχουν περάσει οι ορδές των ερευνητών (συλλεκτική νεύρωση ή λατρεία που εκδηλώνεται, κι αυτή, πρωί Κυριακής), υπάρχουν πράγματα που έχουν κρυφτεί ή έχουν αγνοηθεί απ' τα βλέμματα. Σήμερα, π.χ., βρήκα τρείς αρκετά ενδιαφέρουσες μικρές πορσελάνες, αφορμή να θυμηθώ τον Γ.Ζ. Τετράδια παλιά δεν αγοράζω, μολονότι είναι πάμφθηνα και εμφανίζονται συχνότατα, από σπίτια προφανώς που τα "αδειάζουν" και τα "καθαρίζουν" οι κληρονόμοι. Δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον στα σχολικά αυτά κειμήλια, ακόμα κι αν έχουν στο εξώφυλλο μεσοπολεμικούς ηγέτες (Μεταξάς, Γεώργιος Β') ή καλαίσθητες παραστάσεις. Τα συγκεκριμένα τα πήρα, γιατί οι εκθέσεις, οι προς άσκηση της καλλιγραφίας φράσεις, αλλά και τα χρώματα των εξωφύλλων, είχαν κάτι που μου φάνηκε κομψό.
22.10.'32, θέμα: "Μια μικρή τραγωδία", 5.11.'32.: "Οδοιπόρος και άρκτος". 12.11.'32,: "Λέων και αλώπηξ". Ακολουθούν: "Η δύναμη της στοργής", "Καρραγωγεύς", "Ο Μίδας", "Γράμμα σε έναν θείο μου", "Το ποτήρι με τα δάκρυα", "Οι διωγμοί των Χριστιανών" και άλλα. Από τον Πειραιά του 1932, όπως φαίνεται και στην ετικέτα, η μικρή μαθήτρια. Ας πούμε "Μνήμης Χάριν", για να μη θεωρηθεί μάταιη προβολή η ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου