Κι
αφού, μετά πολλά χρόνια, σήμερα μνημόνευσα τις "Κουρτίνες του
Γκαριμπάλντι" (προηγούμενη ανάρτηση), ας συνεχίσω με ένα σύντομο κείμενο
απ' τις σελίδες του
Στην προκυμαία [1959]
"Ώστε θέλει να γίνει συγγραφέας...", είπε ο υπερήλικας κύριος με τρόπο εμπνευσμένο και ήρεμο, σαν μερικούς πολύ παλιούς ανθρώπους. Καθόταν μόνος στο παραλιακό καφενείο και απευθύνθηκε στον πατέρα τού δωδεκάχρονου, ο οποίος του είχε μιλήσει για τη φιλοδοξία του γιου του. Μετά, αφήνοντας ένα βιβλίο με τίτλο "La Chartreuse de Parme" στο σιδερένιο τραπεζάκι, κοίταξε στα μάτια το παιδί και είπε με λόγιο στόμφο: "Η Τέχνη...το σχολείον της ευγενείας!"
'Με αποφοίτους που αριστεύουν στον αμοραλισμό', θέλησε να αντιτείνει ο συγγραφέας. Είχαν όμως περάσει τέσσερις δεκαετίες. Καμιά απάντηση δεν θα προλάβαινε έναν τόσο ηλικιωμένο συνομιλητή".
Στην προκυμαία [1959]
"Ώστε θέλει να γίνει συγγραφέας...", είπε ο υπερήλικας κύριος με τρόπο εμπνευσμένο και ήρεμο, σαν μερικούς πολύ παλιούς ανθρώπους. Καθόταν μόνος στο παραλιακό καφενείο και απευθύνθηκε στον πατέρα τού δωδεκάχρονου, ο οποίος του είχε μιλήσει για τη φιλοδοξία του γιου του. Μετά, αφήνοντας ένα βιβλίο με τίτλο "La Chartreuse de Parme" στο σιδερένιο τραπεζάκι, κοίταξε στα μάτια το παιδί και είπε με λόγιο στόμφο: "Η Τέχνη...το σχολείον της ευγενείας!"
'Με αποφοίτους που αριστεύουν στον αμοραλισμό', θέλησε να αντιτείνει ο συγγραφέας. Είχαν όμως περάσει τέσσερις δεκαετίες. Καμιά απάντηση δεν θα προλάβαινε έναν τόσο ηλικιωμένο συνομιλητή".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου