Πριν να διδαχθούμε τα Λατινικά από κλασικά κείμενα (Λομόντα, Καίσαρα) μαθαίναμε τα στοιχειώδη, κλίσεις, βασικά ρήματα, πτώσεις, από κάποιο βιβλιαράκι που είχε γράψει ένας διαπρεπής λατινιστής. Μπορεί να έχω ξεχάσει τον συγγραφέα, αλλά απαγγέλλω με ευχέρεια το πρώτο, εναρκτήριο κείμενο, που το θυμάμαι όσο κανένα ποίημα του Σολωμού και του Κάλβου: Regina rosas amat. Agricola silvam et umbram silvarum amat. Femina agricolae cenam parat. Agricola feminam laudat κλπ.
Aγοράζοντας σήμερα το πρωί απ' τους ρακοσυλλέκτες (Παζάρι του Ελαιώνα) το ταλαιπωρημένο βιβλιαράκι Le Francais par la lecture expliquee (1931), βρήκα στις εικονογραφημένες σελίδες του ένα φύλλο με τη μετάφραση του λατινικού κειμένου. Καλλιγραφημένο με ιώδες μελάνι που έχει γίνει καφέ.
"Η βασίλισσα αγαπά τα ρόδα. Ο γεωργός αγαπά το δάσος και τη σκιά των δασών. Η γυναίκα παρασκευάζει τον δείπνο για το γεωργό. Ο γεωργός επαινεί την γυναίκα...... Οι θυγατέρες των γεωργών στολίζουν το τραπέζι με στέφανα....Τα ζώα κατοικούν εις τα δάση. Οι αετοί συλλαμβάνουν τα θηρία των δασών κλπκλπ. "
Έτσι ήταν τότε η εικόνα των γεωργών στη εκπαίδευση. Όσοι διαβάζαμε την "Αθηναική", βλέπαμε συγκεντρώσεις με ανήσυχους αγρότες (στο Αγρίνιο, στη Θεσσαλία). Αυτοί δεν είχαν το κύρος του agricola και ζούσε στις υγρές Αρκαδίες των λατινικών. Τόση ήταν η επιρροή του πρώτου μαθήματος που ακόμα, βλέποντας αγρότες, δύσκολα αποφεύγω τη θλιβερή σύγκριση με τον γυμνασιακό γεωργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου