Aυτό
το πολύ μικρό βιβλιοπωλείο, ένα" βιβλιοπωλείο τσέπης" θα λέγαμε με
τρυφερότητα, βρίσκεται απέναντι στον ναό της Ζωοδόχου Πηγής, στον
πεζόδρομο της Μαυροκορδάτου. Ήταν από τα πρώτα, ως φαίνεται, που σήμερα
προμηθεύτηκαν, όχι από εμάς, το νέο τεύχος του περιοδικού. Το είδαμε
απόγευμα να αναπαύεται στα ράφια του.
Και βέβαια η φωτογραφία δεν είναι κάποιος πανηγυρισμός για την έγκαιρη παρουσία μας εκεί. Συνοδεύει τη σκέψη για το πόσο αθέατα και μυστικά έχει περάσει στις κλειστές σελίδες του ο στοχασμός που χειριστήκαμε αναπόφευκτα ως οι πρώτοι κριτικοί και επιμελητές. Κείμενα που μέχρι αυτή τη στιγμή μόνον εμείς ξέρουμε ότι υπάρχουν, ιδέες έτοιμες τις επόμενες μέρες να εκτεθούν.
Και βέβαια η φωτογραφία δεν είναι κάποιος πανηγυρισμός για την έγκαιρη παρουσία μας εκεί. Συνοδεύει τη σκέψη για το πόσο αθέατα και μυστικά έχει περάσει στις κλειστές σελίδες του ο στοχασμός που χειριστήκαμε αναπόφευκτα ως οι πρώτοι κριτικοί και επιμελητές. Κείμενα που μέχρι αυτή τη στιγμή μόνον εμείς ξέρουμε ότι υπάρχουν, ιδέες έτοιμες τις επόμενες μέρες να εκτεθούν.
Πίσω απ' την ευαρέσκειά μας για την παρουσία του τεύχους υπάρχει η
σκέψη για την πορεία που έκαναν συγγραφείς, συνεργασίες, σχόλια,
ποιήματα. Στις σελίδες, για παράδειγμα, που αφορούν τον Κάφκα κρύβεται
μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Όρσον Ουέλς, ένα κείμενο του Τζ.
Μ. Κούτσι και, παραλείποντας διάφορά άλλα, μια συνέντευξη του Πρίμο Λέβι
που μετέφρασε τον "Πύργο" στα ιταλικά: "Μήπως οι προσπάθειες να καταστήσουμε
επίκαιρο τον Κάφκα είναι βεβιασμένες", τον ρωτούν. "Δεν επιδιώκω να
αποδώσω προφητικές ικανότητες στον Κάφκα", απαντά εκείνος, "αλλά ήταν
ένας άνθρωπος που με ευαισθησία συνέλαβε αυτό το οποίο η Ευρώπη γύρω του
ετοίμαζε. Θα πρέπει να διέθετε μιαν ευαισθησία σαν κι αυτή των ζώων
όταν διαισθάνονται τους σεισμούς. Σίγουρα, το να βλέπεις τον Κάφκα ως
προφήτη είναι περιοριοριστικό. Στο έργο του υπάρχουν τα πάντα, ο κάθε
αναγνώστης ξαναβρίσκει τον εαυτό του, και επομένως οι ερμηνείες είναι
ατέλειωτες, όσο ατέλειωτος είναι ο αριθμός των αναγνωστών".
Φωτογραφίζοντας το περιοδικό στο μικρό βιβλιοπωλείο του πεζόδρομου, περισσότερο απ' την ικανοποίηση για την ολοκλήρωση μιας ακόμη εμφανίσεως, σκεπτόμασταν την άγνωστη ύλη, αυτήν που γνωρίζουμε και ζυγίζουμε πριν απ' τον αγοραστή, τα κείμενα που θα διαβαστούν με ποικίλες αντιδράσεις, το βλέμμα που θα δοκιμάσει τα δικά μας κριτήρια.
Φωτογραφίζοντας το περιοδικό στο μικρό βιβλιοπωλείο του πεζόδρομου, περισσότερο απ' την ικανοποίηση για την ολοκλήρωση μιας ακόμη εμφανίσεως, σκεπτόμασταν την άγνωστη ύλη, αυτήν που γνωρίζουμε και ζυγίζουμε πριν απ' τον αγοραστή, τα κείμενα που θα διαβαστούν με ποικίλες αντιδράσεις, το βλέμμα που θα δοκιμάσει τα δικά μας κριτήρια.