Ο Νίκος Βατόπουλος γράφει για το βιβλίο του Κώστα Μαυρουδή «Η αθανασία των σκύλων».
Πάντα θαύμαζα την καλαισθησία και την οξυδέρκεια του Κώστα Μαυρουδή, γι' αυτό άρχισα να διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον την "Αθανασία των Σκύλων" (εκδ. Πόλις), μία συλλογή από 70 σύντομες ιστορίες, αφηγήματα σαν θραύσματα μνήμης, παρενθέσεις και αναπτύγματα, μικρές σπουδές, αναστοχασμοί και εξιστορήσεις. Ένας σκύλος θα υπάρχει πάντα, με τον πιο προφανή ή ανορθόδοξο τρόπο, αλλά το βιβλίο μιλάει για τον χρόνο και τη συνείδηση της απώλειας και απλώνει δίχτυα στην ιστορία της τέχνης, και στις περιηγήσεις των πόλεων, και στην παρατήρηση των άλλων, και στις αυτοσαρκαστικές αυτοβιογραφίες, μικρά σπαράγματα μνήμης, χιούμορ και αλληγορίας. Ενα βιβλίο βαθύ με άξονα την πνευματική καλλιέργεια, την ανάγκη για στοχασμό και την αναγκαιότητα της ομορφιάς.
Πάντα θαύμαζα την καλαισθησία και την οξυδέρκεια του Κώστα Μαυρουδή, γι' αυτό άρχισα να διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον την "Αθανασία των Σκύλων" (εκδ. Πόλις), μία συλλογή από 70 σύντομες ιστορίες, αφηγήματα σαν θραύσματα μνήμης, παρενθέσεις και αναπτύγματα, μικρές σπουδές, αναστοχασμοί και εξιστορήσεις. Ένας σκύλος θα υπάρχει πάντα, με τον πιο προφανή ή ανορθόδοξο τρόπο, αλλά το βιβλίο μιλάει για τον χρόνο και τη συνείδηση της απώλειας και απλώνει δίχτυα στην ιστορία της τέχνης, και στις περιηγήσεις των πόλεων, και στην παρατήρηση των άλλων, και στις αυτοσαρκαστικές αυτοβιογραφίες, μικρά σπαράγματα μνήμης, χιούμορ και αλληγορίας. Ενα βιβλίο βαθύ με άξονα την πνευματική καλλιέργεια, την ανάγκη για στοχασμό και την αναγκαιότητα της ομορφιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου