Τεχνητά φυτά

Από τη σελίδα του πεζογράφου Γιώργου Μητά στο face book. Γράφει για το τρέχον τεύχος του "Δέντρου":

Από το πολύ ενδιαφέρον νέο τεύχος του "Δέντρου", που είναι αφιερωμένο στην «Παραλογοτεχνία», επιλέγουμε ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του αειθαλούς Δημήτρη Ραυτόπουλου.
………………………………………………………..
Σημεία των καιρών: η κριτική δεν αποφαίνεται πια για το αν ένα κείμενο είναι λογοτεχνία ή όχι – και όταν, σπάνια, το κάνει, αυτό γίνεται υπαινικτικά ή έμμεσα, με κάποιες παρατηρήσεις. Γενικά, χάνει έδαφος η αισθητική αξίωση, όπως και η ερμηνευτική, κερδίζει η θεωρητική ανάγνωση με έννοιες των επιστημών του ανθρώπου και της γλωσσολογίας. Και συνήθως δεν εξετάζεται αν αυτές οι έννοιες αναπνέουν, ζουν, ευδοκιμούν εκεί, ή απλώς παρεισάγονται είτε εκμαιεύονται, ή αναπαράγονται όπως τα τεχνητά φυτά.
[…]
Η απώλεια της αίγλης του έργου και του δημιουργού, ο «θάνατος του συγγραφέα», η κατάχρηση της διακειμενικότητας, η αυτοαναφορικότητα ως κριτήριο αναβαθμού, ακολούθησαν την εισβολή της μαζικής κουλτούρας, της πολιτιστικής βιομηχανίας. «Το καινούργιο», γράφουν οι Αντόρνο και Χορκχάϊμερ στη Διαλεκτική του Λόγου, «δεν είναι πως η τέχνη έγινε εμπόρευμα, αλλά το ότι σήμερα αναγνωρίζεται ανοιχτά η ίδια ως τέτοια, είναι το γεγονός ότι παραιτείται από την αυτονομία της, ότι υπερηφάνως αυτοτοποθετούμενη στα καταναλωτικά αγαθά, προσθέτει το γόητρό της σ΄αυτόν τον νεωτερισμό».

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Τεύχος Νο 195-196
Ιανουάριος 2014