Σκύλοι. Ο πρώτος, λεπτομέρεια από Αττικό επιτύμβιο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ο δεύτερος από άλλη αίθουσα του ίδιου μουσείου. Οι φωτογραφίες είναι δικές μου. Αφότου άρχισα να γράφω τις σύντομες αφηγήσεις που αφορούν σκύλους (το ζώο περισσότερο ως πρόσχημα και φόντο, παρά ως κέντρο της ιστορίας) προσέχω πολύ περισσότερο τις παραστάσεις τους, διαπιστώνοντας ότι είναι άπειρες, κυρίως στη ζωγραφική των τελευταίων αιώνων, αυτή που αφορά το αστικό και το αγροτικό τοπίο.
Ο ελληνικός σκύλος των κλασικών χρόνων παρατηρώ ότι εμφανίζεται με μακρύ ρύγχος, μια φυλή που δεν ξέρω σε ποια σύγχρονη αντιστοιχεί ή μοιάζει. Πάντως το ρύγχος είναι το πιο ταυτοτικό στοιχείο, το πιο συμβολικό, ας πούμε, μιας που ο σκύλος διαθέτει 240 εκατομμύρια οσφρητικούς αισθητήρες, σε σύγκριση με μας, που έχουμε μόνον είκοσι εκατομμύρια.
Η "Αθανασία των σκύλων" είναι ο τίτλος του βιβλίου, κι αν όλα πάνε καλά, θα εμφανιστεί στην αγορά στα μέσα του φθινοπώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου