Έπιασα σήμερα το πρωί, μετά από πολλά χρόνια, να διαβάζω ένα παλιό βιβλίο μου, φτιαγμένο από ακόμα παλιότερες σημειώσεις και καταγραφές. Έχουν περάσει δεκαετίες, αλλά απολαμβάνω ακόμα τον (αυθεντικό) διάλογο που έχω περιλάβει στη σελίδα 31.Πρόκειται για μια σημείωση του 1976, εποχή που στο κέντρο της Αθήνας συγκεντρώνονταν ανήσυχοι περί την πολιτική, ή αργόσχολοι, και συζητούσαν ατέλειωτες ώρες, συχνά με μαχητική ένταση. Να διευκρινίσω ότι η παρατήρηση των δρόμων υπήρξε χρησιμότατη. Μου έδωσε πολύ νωρίς να καταλάβω την κυκλοφορούσα νοημοσύνη, το αίσθημα, και το δημόσιο πνεύμα.
«Μια κυρία, ηλικιωμένη αστή, σταματά σε πολιτικό "πηγαδάκι" μπροστά στο Πολυτεχνείο και ακούει για αρκετή ώρα, με έκδηλο ενδιαφέρον, τους διαπληκτιζόμενους. Κάποια στιγμή, όταν καταφέρνει να πάρει το λόγο, ρωτά με όλη την καλοπιστία του κόσμου έναν μαχητικό τροτσκιστή:
- Κι αφού παιδί μου, δεν σου αρέσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ποιος να κυβερνήσει;
-Να κυβερνήσουν οι εργάτες!!!
- Οι εργάτες; Άλλο και τούτο! Εδώ παιδάκι μου δεν μπόρεσαν οι στρατιωτικοί και θα τα καταφέρουν οι εργάτες;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου