Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Επιστροφή



Και έρχεται η ώρα της αναχωρήσεως. Οι σκύλοι βγαίνουν από το αυτοκίνητο που περιμένει στη σειρά, για μια τελευταία βόλτα. Ο ενοχλητικός δυνατός άνεμος, που σου παίρνει το καπέλλο απ' το κεφάλι (θα το βρεί κάποιος άλλος στη Σύρο), η τρυκιμισμένη θάλασσα, το σφύριγμα στα παράθυρα και το χώμα στο φαγητό, είναι στοιχεία που πιθανόν σε παρηγορούν γι' αυτό που χάνεται, κυρίως αν αγαπάς την εικόνα της νηνεμίας, το τρι-τρι των τζιτζικιών και τα διαυγή νερά. Η γυναίκα μου βγαίνει από το αυτοκίνητο με τα ζώα που περπατούν ασταθώς στο μελτέμι, και σε λίγο θα μπούμε όλοι στο μεγάλο στόμα του σούπερ Φέρι, που το εισιτήριό του για τη Ραφίνα είναι πολύ ακριβότερο από εκείνο που πληρώνουμε για το Πάτρα-Ανκόνα!







Δεν υπάρχουν σχόλια: