Κακή η φωτογράφιση, η μισή εικόνα έχει πάρει και το ξύλο του τραπεζιού, αλλά ήταν η λιγότερο κουνημένη. Προέρχεται από την 1η σελίδα της «Ελευθερίας» της 4ης Ιουλίου του 1961. Γιατί άραγε ο πατέρας μου είχε κρατήσει αυτό το φύλλο; Για την συγκεκριμένη είδηση, για τη δίκη του Άιχμαν (Γερμανού εγκληματία πολέμου) που γινόταν στην Ιερουσαλήμ εκείνο τον καιρό και ήταν γεγονός με διεθνές ενδιαφέρον, ή για το χρονογράφημα του Σπύρου Μελά που αφορά τις ασχολίες και τα παιχνίδια των παιδιών το καλοκαίρι;
Ο Χέμινγουεϊ (δεινός πότης και καπνιστής) ήταν 62 ετών και έπασχε από καρκίνο. Αυτοπυροβολήθηκε με την καραμπίνα που είχε από τον πατέρα του, αν θυμάμαι καλά. Ήταν μανιώδης κυνηγός και θεωρούσε τη βία και τη δύναμη προίκα του ανδρισμού. Στην τελευταία ταινία του ο Γούντι Άλεν δείχνει αυτή την πλευρά του, λιγότερο με σαρδόνια διάθεση και περισσότερο με ποιητική συγκατάβαση.
Στην Κούβα το 1979 μας είχαν δείξει κάτι συγκλονιστικό: το περβάζι μιας πόρτας, στο σπίτι όπου ζούσε. Ήταν γεμάτο γραμμές ( μπορεί να ήταν νούμερα, δεν θυμάμαι καλά) σαν κι αυτές που σημειώνουν οι γονείς καταγράφοντας το ύψος των παιδιών. «Ξέρετε τι είναι»; μας είπαν. «Σημειώνει κάθε μέρα τα κιλά που χάνει, καθώς αδυνατίζει από την αρρώστια».
Θυμάμαι και το 1998 (;), σε ένα μπαρ της Βαλένθια, με τοίχους γεμάτους φωτογραφίες. Μερικές εικόνιζαν εκείνον, καθισμένο στο συγκεκριμένο χώρο. «Έπινε εδώ», μου είπαν με περίφανοι οι κληρονόμοι των κτητόρων.
Για την «Ελευθερία» με τους τόσους συνεργάτες δεν γράφει, ή δεν προλαβαίνει να γράψει κανείς. Το κείμενο είναι ανταπόκριση τριών ξένων πρακτορείων. Το αναρτώ με δύο μέρες καθυστέρηση από την δημοσιευσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου