ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, Νο 197-198

2. 
   

   
   
   Tο επόμενο τεύχος του ΔΕΝΤΡΟΥ δεν φιλοξενεί κάποιο θεματικό αφιέρωμα. Έχει μια αυστηρά επιλεγμένη ύλη από κείμενα δημιουργικής γραφής. Μεταφρασμένη ποίηση, διηγηματογραφία, αναγνώσεις από τον ξένο τύπο, σχόλια για βιβλία ξένης λογοτεχνίας πολλών εκδοτών, όχι ως βιβλιοπαρουσιάσεις, αλλά ως αφορμή για διάλογο του κριτικού και προβολή ενός ιμπρεσιονιστικού βλέμματος στο έργο.
   
   Μεταξύ των διηγηματογράφων που φιλοξενούνται υπάρχει ένα κείμενο του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Μια οικογένεια Ρώσων στην Αμερική, με ένα προβληματικό παιδί. Θαυμαστή ανάγνωση του σκοτεινού κόσμου, αθόρυβη, χαμηλόφωνη προσέγγιση της ψυχής. Απόδοση από τις Ο. Παπαηλιού και Π.Χατζημανωλάκη.
   
   Απόσπασμα:" [...] Αναφορική μανία", το ονόμαζε η δημοσίευση. Ο ασθενής φαντάζεται ότι όσα συμβαίνουν γύρω του είναι μια καλυμμένη αναφορά στην ύπαρξη και την προσωπικότητά του. Εξαιρεί τους πραγματικούς ανθρώπους από τη συνομωσία, επειδή θεωρεί τον εαυτό του πολύ πιο έξυπνο απ' αυτούς. Ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα τον ακολουθούν όπου πηγαίνει. Τα σύννεφα στον έναστρο ουρανό μεταδίδουν το ένα στο άλλο απίστευτα λεπτομερείς πληροφορίες που τον αφορούν. Οι πιο μύχιες σκέψεις του συζητιούνται τη νύχτα με νοηματικό αλφάβητο στις σκοτεινές χειρονομίες των δέντρων. Χαλίκια ή λεκέδες φτιάχνουν σχήματα που αναπαριστούν με κάποιον τρόπο μηνύματα τα οποία πρέπει να υποκλέψει.Το κάθε τι είναι κώδικας και όλα έχουν αυτόν για θέμα. Παντού τιγύρω του υπάρχουν κατάσκοποι"...
   
   Και οι γονείς; "[...] Εκείνη έμεινε στο καθιστικό, με τα λεκιασμένα τραπουλόχαρτα και τα παλιά της φωτογραφικά άλμπουμ. Απέναντι από τη στενή αυλή η βροχή έσταζε ρυθμικά στα σκοτεινά, πάνω στους κάδους για τις στάχτες, απ' τα παράθυρα χυνόταν ένα απαλό φως και σ' ένα απ' αυτά, φαινόταν κάποιος άνδρας με μαύρο παντελόνι...ξαπλωμένος σ' ένα ακατάστατο κρεβάτι. Κατέβασε τα στόρια κι άρχισε να παρατηρεί τις φωτογραφίες. Ο γιος τους όταν ήταν μικρός φαινόταν πιο ξαφνιασμένος από τ' άλλα μωρά. Μια φωτογραφία της γερμανίδας υπητετριούλας που είχαν στη Λειψία γλίστρησε απ' το άλμπουμ. Γύρισε τις σελίδες: Μινσκ, η Επανάσταση, Λειψία, Βερολίνο[...] Εδώ ήταν η θεία Ρόζα, δύσκολη, γωνιώδης και αγριομάτα ηλικιωμένη, που είχε ζήσει σε έναν κόσμο ασταθή, γεμάτο με κακά νέα, χρεοκοπίες, σιδηροδρομικά δυστυχήματα, και όγκους καρκινικούς, μέχρι που οι Γερμανοί θα τη θανάτωναν μαζί με όλους τους ανθρώπους για τους οποίους ανησυχούσε [...]

   
   

   

   
   
3.