«…Εδώ που ήρθα το μέλλον είναι αργία./ Το καθαρό έντομο ξύνει την ξηρασία».
«…Πού είναι οι οικείες φράσεις των νεκρών,/ η τέχνη τους, οι μοναδικές τους ψυχές;»
«…Ο ήλιος, τι σκιά χελώνας για την ψυχή….»
Τα χρώματα της ζωής είναι μια δραματική αντίθεση στην ταυτότητα του χώρου. Στη φωτογραφία που τράβηξα πριν από 5 χρόνια, αυτό φαίνεται με την πανηγυρική παρουσία της θάλασσας, των ιστιοφόρων, με το διαπασών του φωτός πάνω από τους σταυρούς των τάφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου