Σαν όντα μαγικά..

Τι συγγραφέας! Γιόζεφ Ροτ. Εδώ φωτογραφία (δεξιά) με τον Τσβάιχ. Βανδαλική υπογράμμισή μου με κόκκινο μαρκαδόρο, δεκαπέντε χρόνια πριν στις σελίδες του "Φυγή χωρίς τέλος": [...] «Ευγενικά κοριτσάκια, συνετά πλάσματα μιας μητρόπολης, που κρατούσαν τη μαμά τους από το χέρι και προχωρούσαν στο λιθόστρωτο σαν όντα μαγικά, κάτι ανάμεσα σε πριγκίπισσα και ζώο". Και λίγο πιο κάτω: "Στα υπαίθρια καφέ, οι κυρίες με καλαμάκια, σαν λεπτά φλάουτα, ανάμεσα στα χείλη. Ο κόσμος ήταν πίσω από ένα γυαλί, όπως τα ανεκτίμητα χαλιά στα μουσεία".