Ανατολική Αττική. Απόγευμα Κυριακής. Όσο έμεινα εκεί διάβαζα (και κάπου κάπου σκεπτόμουν), ένα σύντομο κείμενο για τον "Αντιδραστικό".
"Ο αντιδραστικός πιστεύει ότι είδε με εξαιρετική διαύγεια τους αιώνιους κανόνες που καθορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων".
Αναρωτιέμαι αν εκείνος που δεν έχει καμιά έφεση στη δράση, τη δράση την οποία οι άλλοι θεωρούν ανανεωτική, είναι ένα είδος αντιδραστικού. Κι ακόμα αν εκείνος που είναι γεμάτος επιφυλάξεις για την Ιστορία και τους νόμους της ανήκει σ' αυτή την οικογένεια. Σαν ψύλλος πήδηξε στη μνήμη μου κάποια παλιά ταινία (ποια ήταν αλήθεια;) του πιο ανυπόφορου σκηνοθέτη που είδα ποτέ. Ρώτησαν έναν νεαρό ήρωα του Γκοντάρ σε τι πιστεύει και θυμάμαι (προδικτατορικός θεατής) να απαντά: "στην Ιστορία!"
Οι συλλογικές σωτηρίες βρίσκουν απέναντί τους έναν τύπο ανθρώπου επιφυλακτικό και γεμάτον αρνήσεις μετά από μιαν ηλικία. Θαυμάζει συγγραφείς και απόψεις που μάλλον στην πλευρά του "αντιδραστικού" κατατάσσονται. Βλέπω ότι ισχύουν ορισμένες απ' αυτές τις αρχές και σε μένα. Αγαπώ τον αντιδημοκρατικό Πλάτωνα (όσο τον ξέρω), τον Δάντη (που ξαναδιαβάζω τώρα και χαίρομαι την πιο υψηλή και ποιοτική γκρίνια που εκδηλώθηκε ποτέ στον κόσμο), τον Μπαλζάκ, τον Νίτσε, τον Σιοράν, που έλεγε (από μνήμης, δυστυχώς): "....Χωρίς πεποιθήσεις, και μόνος ανάμεσα σε αλήθειες".
Αυτό τελικά είναι ως φαίνεται η "αντιδραστική" σκέψη: να βλέπεις τη συνεχή κίνηση, τις διαρκείς μεταβολές, και να ξέρεις ότι η κοιλιά που γεννά είναι ίδια, "ένας κήπος με μονοπάτια που διακλαδώνονται, ο τόπος ενός ατέλειωτου παιχνιδιού με δεδομένες αρχές".
Μαζεύω πετσέτες, ομπρέλα, ρούχα. Περνώ από έναν μακρύ ξύλινο διάδρομο. Αρχίζει από το νερό και φτάνει μέχρι την καρδιά ενός καλόγουστου μπαρ (στην αρχή της άμμου). Δεξιά κι αριστερά ξαπλώστρες και τραπεζάκια πλήρη. Παρά τα προβαλλόμενα θέλγητρα, κοίταξα μόνο τα χέρια μιας αναγνώστριας, με έναν ανοιχτό τόμο της ευπώλητης Λένας. Να πάλι ο αντιδραστικός (και ρομαντικός) Νίτσε, που δεν καταλάβαινε και είχε αλλεργία με τη μανία του αιώνα του για την εγγραμματοσύνη των μαζών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου