Από τη σελίδα της Αφροδίτης Βόλη στο facebook:
«Το 1833 δεν υπήρχε, σύμφωνα με άρθρο εφημερίδας της εποχής, ούτε ένα βιβλίο γι' ανάγνωση ή αριθμητική σ' ολόκληρη τη χώρα. Η Γερμανική σχολή στο Ναύπλιο διαλύθηκε γιατί τοποθέτησαν εκεί από ανάγκη έναν προτεστάντη δάσκαλο. Ύστερα από ανείπωτους κόπους δημιουργήθηκε το εκεί γυμνάσιο στα χαρτιά, οι καθηγητές όμως που διορίστηκαν δεν ήθελαν ν' αναλάβουν τα καθήκοντά τους. Οι λίγοι Έλληνες που άξιζαν να λέγονται καθηγητές βολιδοσκοπούσαν άλλες θέσεις που θα τους πλήρωναν καλύτερα. Ακόμα και ίδρυμα θηλέων είχε δημιουργηθεί, αλλά οι Ελληνίδες μητέρες δεν άφηναν τις κόρες τους να πάρουν φράγκικη αγωγή. Κι όταν τύχαινε να έχουν συγκεντρωθεί όλα τ' απαραίτητα, τότε έλειπε η στέγη. Έτσι συνέβαινε και μ' όλα τ' άλλα θέματα, όπως μπορεί κανείς να συμπεράνει από τη σωρεία των περιπτώσεων που περιγράφει στο βιβλίο του ο φον Μάουρερ.» Wolf Seidl, «Οι Βαυαροί στην Ελλάδα»
1 σχόλιο:
Σας ευχαριστώ. :-)
Μιλώντας για κόρες με φράγκικη αγωγή: το 1997, όταν ξεκίνησα την προετοιμασία μου για τα προπαρασκευαστικά τμήματα των εξετάσεων της Γερμανικής, προέκυψε μια απροσδόκητη δυσκολία: Όταν ερχόταν στο σπίτι η Γερμανίδα καθηγήτρια για μάθημα, αρχικά η γιαγιά μου είχε τρελαθεί από την αγωνία που θα έμενα μόνη στο γραφείο μαζί της (λες και ήμουν με τα SS). Φρόντιζε αυτές τις ώρες να είναι πάντα στο σπίτι, πλησίαζε στην πόρτα για να ακούει αν μου φωνάζει (ή ό,τι άλλο της περνούσε από το μυαλό), έκανε παρατηρήσεις στη μητέρα μου ("τρελάθηκες, πού θες να το πας το παιδί"). Μετά από λίγο καιρό κατάλαβε ότι ήταν μια γλυκύτατη κυρία και ότι δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχε γνωρίσει στον τόπο της μικρή, αλλά ακόμα μας φαίνεται αστείο.
Το κατοχικό σύνδρομο, βλέπετε.
Δημοσίευση σχολίου