Από ένα ξένο προφίλ

.

  "Ας παραδεχτώ επιτέλους την πάσα αλήθεια. Είμαι ένας αμαθής! Ανακάτεψα τα πάντα και παντού, άγγιξα και οσφράνθηκα το άρωμα της γνώσης, χτύπησα το κεφάλι μου στο άγνωστο μα ποτέ δεν εμβάθυνα στα πράγματα. Δεν υπάρχει θεωρία, τέχνη, φιλοσοφία, για τις οποίες να ισχυρισθώ ότι είμαι απόλυτος κύριος... Όταν εκπλήσσεται κανείς για τις γνώσεις μου θέλω να γελάσω. Μόνον εγώ ξέρω πόσα κενά υπάρχουν στο μυαλό μου... Είμαι αμαθής χωρίς όρια. Και το χειρότερο η αμάθειά μου δεν είναι όπως εκείνη των αθώων και αγνών ανθρώπων της φύσης, που τη διακρίνει μια γαλήνια δροσιά και κάποια ευφυία. Είμαι ο αμαθής που βρέθηκε χωμένος στα βιβλία, μια χαρτόψειρα, εκείνος που μαθαίνοντας έχασε τον αυθορμητισμό του χωρίς να αποκτήσει ολοκληρωμένη σοφία..."

Αν και τα παραπάνω θα μπορούσα να τα είχα γράψει εγώ για τον εαυτό μου, ωστόσο, με πρόλαβε και τα έγραψε ο Τζοβάνι Παπίνι (1881-1956) το 1912, στο αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα: "Ένας ξοφλημένος άνθρωπος". Το απόσπασμα είναι μεταφρασμένο από τον Κώστας Μαυρουδής, και βρίσκεται στο εξαιρετικό τεύχος (157-158) του Δέντρου με τίτλο "τα Αξιανάγνωστα", μια επιλογή από εξαιρετικά κείμενα του περιοδικού. Εκεί ανακάλυψα τον Παπίνι και χθες παρέλαβα με το ταχυδρομείο το βιβλίο του, μεταφρασμένο στα γαλλικά...

•