Εωθινό

Η Υπαπαντή, στην Καλαμάτα. Είχα δεκαετίες να βρεθώ σε ναό πριν από το "Ευλογητός ο Θεός", και με την εξαιρετικά πρωινή αφύπνησή μου, σήμερα το κατάφερα και μάλιστα στη μητρόπολη: ένας επίτροπος, ο νεωκόρος, μια υπέργηρη κυρία που χάιδευε όλα τα σώματα στις πολυπρόσωπες αγιογραφίες κι έβαζε την παλάμη στο μέτωπο σαν ανιμίστρια, ο ιερέας στο ιερό (7 ακριβώς εκφώνησε την εναρκτήρια ευχή) και εγώ που δεχόμουν την εωθινή ευλογία.

Απ' ότι είδα σε μια πινακίδα, βγαίνοντας, η μεγάλη πλατεία μπροστά απ' τον ναό ήταν ο τόπος όπου συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι μετά τον μεγάλο σεισμό. Στην οδό Υπαπαντής, τον λιγότερο κατεστραμμένο δρόμο της πόλης, άνοιγαν τα πρώτα καφενεία, ένας εκδρομικός σύλλογος έφευγε για τη Βυτίνα με δύο πούλμαν μπροστά στα οποία διάβαζαν τα ονόματα των επιβατών, και μερικοί σκύλοι κοιμόνταν ακόμα ανάμεσα στα άδεια τραπέζια. Στις 7 και 30΄ άρχιζε το πρωινό στο ξενοδοχείο. Ο ένας στους τρεις Άγγλους πελάτες προτιμούσε τσάι. Έφαγαν λιτά με τις βαλίτσες δίπλα τους, και σηκώθηκαν όλοι ταυτοχρόνως για το αεροδρόμιο.