"Ελευθερία", 5η Μαίου 1959. Η Κρατική Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Ανδρέα Παρίδη κρίνεται ευμενώς από τον κριτικό Δ.Α.Χαμουδόπουλο, για την ερμηνεία της "Συμφωνίας της Οξφόρδης", του Χάυδν. "Διαύγεια, ισορροπία και μέτρο", λέει ο κριτικός
Παρουσιάζονται από τον Μάριο Πλωρίτη οι ταινίες "Μανία της Σάρκας" και "Ρίο Μπράβο". Στον "Έσπερο", που ειδικεύεται στο σοβιετικό σινεμά, παίζεται για δεύτερη εβδομάδα "Ο ηλίθιος" του Ντοστογιέφσκι.
Ο Νικήτα Κρούτσεφ διαβάζει το "σκανδαλώδες" μυθιστόρημα του Μπόρις Πάστερνακ και βλέπει με συμπάθεια την περίπτωση του συγγραφέα. Στρέφεται εναντίον της Ενώσεως Σοβιετικών Συγγραφέων που αποδοκίμασαν τόσο βίαια τον δημιουργό και τον διέγραψαν.
Και η πολιτική βέβαια μπορεί να αλλάζει στάση, αλλά οι ομότεχνοι είναι πάντα ένα ζήτημα. Διότι εκεί το πρόβλημα δεν είναι μόνον, ή κυρίως, ιδεολογικό. Περισσότερο απ' ό,τι συμβαίνει σε κάθε άλλη συντεχνία, εδώ η σκιά του άλλου είναι ένας γρανίτης με βάρος θανατηφόρο. Ο συγγραφέας σε όλες τις εποχές, μας έχουν πει, χρειάζεται τους συναδέλφους για να τους περιφρονεί και να τους φοβάται. Ξέρει, άλλωστε, πως και ο μικρότερος λόφος μπορεί να κρύψει τη θέα ενός μεγάλου βουνού. Καταδικασμένη στην αίώνια επικαιρότητα είναι η φράση του Μαλαρμέ: "Μην είστε απλώς αλαζόνες, να είστε περιφρονητικοί".
Και ενώ ο Κρούτσεφ, στο πνεύμα της αποσταλινοποίησης αντιδρά έτσι, ο πεζογράφος Σολόχοφ (συγγραφέας του έργου "Ο ήρεμος Ντον", που διαβάσαμε το '70 στην Ελλάδα και ήταν ένα σημαντικό έργο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ίσως το αξιοπρεπέστερο δείγμα που ξέρω), προσωπικός φίλος του Κρούτσεφ, λέει ότι και βέβαια το έργο έπρεπε να επιτραπεί (και να εκδοθεί στα ρωσικά) για να μπορέσουν οι αναγνώστες να το καταδικάσουν. Ξέρετε γιατί; Διότι "είναι βιβλίο άμορφο, μια μάζα που δεν πείθει ως μυθιστόρημα". "Ας έμενε", προσθέτει, "στις μεταφράσεις του ο Πάστερνακ (Γκέτε, Σέξπιρ, αγγλική ποίηση). "Πολύ σκληρά λόγια", καταλήγει η ανταπόκριση της εφημερίδας, "από έναν άνθρωπο που δηλώνει φίλος του Πάστερνακ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου