Πέντε ευρώ

Και ενώ έφευγα από το παζάρι και είχε αρχίσει το συμπαθητικό ψιλόβροχο, νάσου ο Πρόδρομος Κ., συμφοιτητής στη Νομική, στενός φίλος τότε, συνταξιδιώτης ενός μυθικού ταξιδιού Μόναχο, Ζαλτσμπουργκ, Κολωνία, Άμστερνταμ, Λονδίνο, Παρίσι (1974).

Όταν ένα πρωί νοικιάσαμε δύο ποδήλατα στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας, η κυρία βλέποντας τα διαβατήριά μας, μας κοίταξε και είπε: «Έλληνες είστε; Κάτι συμβαίνει με σας και την Τουρκία σε ένα νησί, στην Μέση Ανατολή» (sic). Ήταν η εισβολή στην Κύπρο. Είναι ο μόνος συμφοιτητής, μανιώδης των παζαριών, που συναντώ σ'αυτά τα στέκια. Τον είδα φορτωμένο να επιστρέφει στο αυτοκίνητο για να αφήσει το βαρύ απόκτημα. 'Ενα κορνιζαρισμένο κέντημα μηχανής. «Στάσου μια στιγμή. Πρόδρομε!» «Πέντε ευρώ, επεναλάμβανε θριαμβευτικά».