Εδώ και χρόνια δεν δημοσιεύω δικά μου κείμενα στο ΔΕΝΤΡΟ, κατανοητός ο λόγος. Τώρα, εκτός απ' την πρόταση μιας ανάγνωσης που είναι πάντα η παρουσίαση νέων κειμένων, έχω τη χαρά να βλέπω σε τετράχρωμο έντυπο τη συνεργασία μου. Δεν είναι υπερβολή. Για όλους εμάς, που επί χρόνια δημοσιεύουμε ή διαβάζουμε μαυρόασπρα περιοδικά, η εμπειρία του ίντερνετ αφενός, των έγχρωμων σελίδων μερικών εντύπων αφετέρου, είναι καινούργια εντύπωση, μια ανανεωμένη και πιο χαρούμενη σχέση με το κείμενο. Στο «the books' journal» του Μαίου (Νο 19), υπάρχουν ανέκδοτα "ταχυαφηγήματα" από ένα πολύ προσεχές βιβλίο μου. Θέμα οι σκύλοι και εμείς, παλιά, πάντα και τώρα.
1 σχόλιο:
Τα είδα. Το ταξίδι στη Γερμανία και η διάψευση έχει μέσα στην απλότητά του δραματικό βάρος. Η θεία και ο χωρισμός της, επίσης. Αυτό το τελευταίο, τόσο σύντομαο, δίνει παρόλα αυτά, μια πικρή και ειρωνική ματιά στο γεγονός. Να γίνει βιβλίο, εύχομαι.
Σερ,
Δημοσίευση σχολίου