Σαν πλούτος ήταν το σκοτάδι στο δωμάτιο
που το παιδί εκαθότανε καλά κρυμμένο.
Κι όταν, ως σε όνειρο, μπήκε η μητέρα
στο ήσυχο ερμάρι τρέμησεν ένα ποτήρι.
Ένιωσε σάμπως το δωμάτιο να την είχε
προδώσει, και το παιδί της φίλησε: "Εδώ είσαι;".
Ύστερα κοίταξαν δειλά κι οι δυο κατά το πιάνο,
γιατί καμιά φορά, το βράδυ, ένα τραγούδι
εύρισκε εκείνη εκεί, και το παιδί
παράξενα βαθιά χανόταν στο τραγούδι εκείνο.
Καθόταν ήσυχο πολύ. Το μέγα βλέμμα του κρεμόταν
στο χέρι της, που κυρτωμένο ολότελα από τη βέρα,
δύσκολα, σαν σε χιονοθύελλα να περπατούσε,
πάνω από τα λευκά, πήγαινε, πλήκτρα.
Ρ. Μ. ΡΙΛΚΕ (Από το "Βιβλίο των Εικόνων", 1899-1905)
Μτφ: Άρης Δικταίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου