Κείμενο χωρίς τελεία

Έκλεισα απογοητευμένος το τηλέφωνο, δεν προλάβαινα πλέον να περάσω τις αλλαγές που αλάφρωναν αρκετά το κείμενο και το βηματισμό του, ένα διήγημα καλοκαιρινό σε εφημερίδα, "έχει δοθεί πια, το Σάββατο βγαίνει", μου είπε ο υπεύθυνος, που μάλλον θα ξέρει ότι οι περισσότερες από τις "βελτιώσεις" είναι στο μυαλό των συγγραφέων και μόνο, "Οχι", μου είπε, "βγαίνει, δεν μπορώ να δώσω άλλο στη θέση του, να αλλάξω τη σειρά, βάλε τη βελτιωμένη μορφή όταν σε λίγο βγει το βιβλίο σου", κι ενώ θα ήθελα τόσο πολύ να διαβαστεί μια αρτιότερη μορφή, χαμογελούσα κι εγώ μέσα μου, γιατί θυμόμουν την ιστορία ενός ζωγράφου που πήρε μετά από μια πενταετία πίσω έναν πίνακα, για να αλλάξει μικρολεπτομέρειες που δεν τον ικανοποιούσαν απ' την έκθεση ακόμα, και, ω του θαύματος, ο αγοραστής έμεινε ενθουσιασμένος όταν το έργο έφτασε πάλι στα χέρια του, "Τι δεξιοτεχνία", είπε, "είδε πράγματα που είχαν ξεφύγει", "ναι", σχολίασε, "κάποιες μικρές κινήσεις μπορούν να αλλάξουν την εντύπωση, να δεις αλλιώς το ίδιο πράγμα, το έργο εντέλει να είναι διαφορετικό"