Το «Δ» σχεδιάζει ένα αφιέρωμα το οποίο πιστεύουμε ότι θα είναι ενδιαφέρον γιατί αφορά στις πολλές εκδοχές μιας ιστορίας. Πιο συγκεκριμένα σκοπεύουμε να αναθέσουμε τη γραφή ενός διηγήματος (1200 περίπου λέξεων) σε διάφορους συγγραφείς, με βάση ένα γενικό περίγραμμα της ιστορίας που θα δώσουμε εκ των προτέρων.
Το «θέμα», λοιπόν, έχει ως εξής: ένα παιδί γύρω στα δέκα έρχεται συχνά από την επαρχία στην Αθήνα του 1956, με τον πατέρα του. Συναντούν τη μητέρα του, η οποία πάσχει από ανίατο νόσημα, κάνει θεραπεία στην πρωτεύουσα και διαμένει στο ξενοδοχείο «Ευρώπη» στην οδό Σατωβριάνδου. Ο μικρός πράγματι βλέπει την άρρωστη μητέρα του σε δωμάτιο του μικροαστικού ξενοδοχείου, στον τρίτο όροφο, την οποία φροντίζει μια αδελφή της, μια θεία του. Από το μπαλκόνι του δωματίου βλέπει την κίνηση στο δρόμο, ένα αντικρινό ημιυπόγειο κατάστημα κατασκευής βαλιτσών, πιο μακριά το «Μινιόν» και, στην ίδια πλευρά του πεζοδρομίου, το εστιατόριο «Ελληνικόν», όπου τρώει με τον πατέρα του ή τη θεία του. Το ασανσέρ, οι σκάλες από την είσοδο μέχρι το γραφείο της ρεσεψιόν, οι μυρωδιές, ένα υποτυπώδες πρωινό, είναι εικόνες και ερεθίσματα που αποτυπώνονται στη μνήμη του. Μετά από 50 χρόνια, εγκατεστημένος πια στην Αθήνα, έχει περάσει αρκετές φορές μπροστά απ’ το ίδιο ξενοδοχείο. Ο δρόμος, τα καταστήματα και η γενικότερη σκηνογραφία γύρω από αυτό έχουν αλλάξει. Η περιοχή έχει υποβαθμιστεί δραματικά. Σε μια από τις διελεύσεις του από εκεί μπαίνει στο ξενοδοχείο, ανεβαίνει τα δέκα φαρδιά σκαλοπάτια και ζητάει από τον ρεσεψιονίστ, ένα άξεστο παιδί, να του επιτρέψει να δει το δωμάτιο του τρίτου ορόφου. Εκείνος αρνείται. Του δείχνει με νόημα ένα ζευγάρι που κατεβαίνει προς την έξοδο.
Ο συγγραφέας «καλείται» να αναλάβει την αναπαράσταση της ιστορίας, προσθέτοντας στο πρόπλασμα που του δίνουμε μια συνέχεια, την οποία μπορεί να χειρισθεί ελεύθερα: υποτεθείσθω ότι ο ήρωας γύρω στα εξήντα πια, δέχεται να μισθώσει μια κοπέλλα για να βρεθεί πάλι στον χώρο της ανάμνησής του. Πώς θα μπορούσε να εξιστορηθεί η επίσκεψη αυτή;
Πιστεύουμε ότι το αφιέρωμα αυτό είναι πρωτότυπο, δίνει την ευκαιρία της πολλαπλής αφήγησης (ένα δημιουργικό παιχνίδι της αφηγηματικής νεωτερικότητας) και, τέλος, συνιστά μιαν άλλη αντίληψη στο είδος του Αφιερώματος που συνήθως αφορά συγγραφείς, ξένες λογοτεχνίες, επετείους κλπ. Τα 40 περίπου κείμενα είναι ήδη στα χέρια μας και ο αναγνώστης θα κρίνει την αξία τους και το εύρος της φαντασίας των συνεργατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου