Μην χάσετε αυτό το τεύχος, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ Νο 197-198. Θεωρώ ακόμα και τα κείμενα που είναι ταξιδιωτικές εντυπώσεις άκρως γοητευτικά:
Βερολίνο [...] "Εδώ έζησε ο μεγάλος δραματουργός, τρία χρόνια μετά το 1953, ασχολούμενος κυρίως με τη σκηνοθεσία των θεατρικών του έργων. Κάποιες ξένες παραστάσεις του είχαν δημιουργήσει πρόβλημα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας, ορισμένα κείμενά του είχαν απορριφθεί, μέχρις ότου, στις 14 Αυγούστου 1956, αργά το απόγευμα, έχασε τις αισθήσεις του και λίγο πριν απ' τα μεσάνυχτα ένα έμφραγμα έβαλε τέρμα στη ζωή του.
Το πρώτο δωμάτιο με το ανοιχτόχρωμο ξύλινο πάτωμα και τις δύο λάμπες που κρέμονται από το ταβάνι είναι το γραφείο του. Όλα έχουν μείνει ανέπαφα, έτσι ήταν και το Μάιο του 1971, όταν πέθανε η σύζυγός του Έλενα Βάγκελ, ηθοποιός κυρίως του Μπρέχτ, μετά από ατύχημα επί σκηνής στο Παρίσι. Έπαιζε τη "Μάννα Κουράγιο και τα παιδιά της". [...] Δεξιά υπάρχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη από ανοιχτόχρωμο ξύλο, δύο δερμάτινες πολυθρόνες και στο βάθος βλέπεις δύο γραφεία με αντίστοιχες γραφομηχανές, μία εκ των οποίων μάρκας Ολιβέτι Λέτερα 32. Την είχε αγοράσει ο συγγραφέας στο Μιλάνο το 1956, όταν προσκεκλημένος του Τζόρτζιο Στρέλερ παραβρέθηκε στην πρεμιέρα της "'Οπερας της πεντάρας".[...]
Μια περιγραφή του Βερολίνου από τον ιταλό διηγηματογράφο Άντζελο Φερακούτι, μοντέρνα προσέγγιση και βλέμμα, σε τόπους γνωστούς, διαδρομές και μνημεία της πόλης.
[...] Βγαίνοντας απ' το σπίτι περνάς από μια μικρή καγκελόπορτα, διασχίζεις το μονοπάτι και βρίσκεσαι στο μικρό κοιμητήριο με τους χαμηλούς τάφους αλλά και μερικούς πιο επιβλητικούς στο βάθος. Βλέπω το μπούστο του Κλάους Μαν προστατευμένο από έναν κισσό. Τους τάφους των φιλοσόφων Φίχτε και Χέγκελ, πιο κει την τελευταία κατοικία ενός άλλου μεγάλου θεατράνθρωπου, του Χάινερ Μίλερ, και τον λευκό απαστράπτοντα τάφο της Κρίστα Βολφ, μπερδεμένο με το λευκό του χθεσινού χιονιού που κάλυψε την πόλη. Δεν καταφέρνω να βρω τον τάφο του Μπρεχτ.[...]
Και όπως είπαμε: προτείνουμε οπωσδήποτε να διαβαστούν τα υποδειγματικά κείμενα των Ντίκενς ("Δημόσιος αποκεφαλισμός στη Ρώμη"), Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ ("Σημεία και σύμβολα"), Ρέι Μπράντμπερι ("Ολόκληρο το καλοκαίρι σε μια μέρα"), Ντομένικο Σταρνόνε ("Μάτια κλειστά μάτια ανοιχτά"), Βίκτορ Πελέβιν ("Ο Σίγκμουντ στο καφέ"). Ακόμα, πρόταση για τα ανέκδοτα ιταλικά ποιήματα του Σαραντάρη, του Όντεν και της Νίκι Τζιοβάνι.
Βερολίνο [...] "Εδώ έζησε ο μεγάλος δραματουργός, τρία χρόνια μετά το 1953, ασχολούμενος κυρίως με τη σκηνοθεσία των θεατρικών του έργων. Κάποιες ξένες παραστάσεις του είχαν δημιουργήσει πρόβλημα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας, ορισμένα κείμενά του είχαν απορριφθεί, μέχρις ότου, στις 14 Αυγούστου 1956, αργά το απόγευμα, έχασε τις αισθήσεις του και λίγο πριν απ' τα μεσάνυχτα ένα έμφραγμα έβαλε τέρμα στη ζωή του.
Το πρώτο δωμάτιο με το ανοιχτόχρωμο ξύλινο πάτωμα και τις δύο λάμπες που κρέμονται από το ταβάνι είναι το γραφείο του. Όλα έχουν μείνει ανέπαφα, έτσι ήταν και το Μάιο του 1971, όταν πέθανε η σύζυγός του Έλενα Βάγκελ, ηθοποιός κυρίως του Μπρέχτ, μετά από ατύχημα επί σκηνής στο Παρίσι. Έπαιζε τη "Μάννα Κουράγιο και τα παιδιά της". [...] Δεξιά υπάρχει μια μεγάλη βιβλιοθήκη από ανοιχτόχρωμο ξύλο, δύο δερμάτινες πολυθρόνες και στο βάθος βλέπεις δύο γραφεία με αντίστοιχες γραφομηχανές, μία εκ των οποίων μάρκας Ολιβέτι Λέτερα 32. Την είχε αγοράσει ο συγγραφέας στο Μιλάνο το 1956, όταν προσκεκλημένος του Τζόρτζιο Στρέλερ παραβρέθηκε στην πρεμιέρα της "'Οπερας της πεντάρας".[...]
Μια περιγραφή του Βερολίνου από τον ιταλό διηγηματογράφο Άντζελο Φερακούτι, μοντέρνα προσέγγιση και βλέμμα, σε τόπους γνωστούς, διαδρομές και μνημεία της πόλης.
[...] Βγαίνοντας απ' το σπίτι περνάς από μια μικρή καγκελόπορτα, διασχίζεις το μονοπάτι και βρίσκεσαι στο μικρό κοιμητήριο με τους χαμηλούς τάφους αλλά και μερικούς πιο επιβλητικούς στο βάθος. Βλέπω το μπούστο του Κλάους Μαν προστατευμένο από έναν κισσό. Τους τάφους των φιλοσόφων Φίχτε και Χέγκελ, πιο κει την τελευταία κατοικία ενός άλλου μεγάλου θεατράνθρωπου, του Χάινερ Μίλερ, και τον λευκό απαστράπτοντα τάφο της Κρίστα Βολφ, μπερδεμένο με το λευκό του χθεσινού χιονιού που κάλυψε την πόλη. Δεν καταφέρνω να βρω τον τάφο του Μπρεχτ.[...]
Και όπως είπαμε: προτείνουμε οπωσδήποτε να διαβαστούν τα υποδειγματικά κείμενα των Ντίκενς ("Δημόσιος αποκεφαλισμός στη Ρώμη"), Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ ("Σημεία και σύμβολα"), Ρέι Μπράντμπερι ("Ολόκληρο το καλοκαίρι σε μια μέρα"), Ντομένικο Σταρνόνε ("Μάτια κλειστά μάτια ανοιχτά"), Βίκτορ Πελέβιν ("Ο Σίγκμουντ στο καφέ"). Ακόμα, πρόταση για τα ανέκδοτα ιταλικά ποιήματα του Σαραντάρη, του Όντεν και της Νίκι Τζιοβάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου