"Να σας στείλω", με ρωτά, "διάφορους αφορισμούς που γράφω"; "Βεβαίως", ανταποκρίθηκα αμέσως. "Είναι το είδος που αγαπώ, ο 'ελεύθερος σκοπευτής' της σκέψης, η μόνη αυταπόδεικτη πρόταση", του είπα αφοριστικά κι εγώ, περίφοβος όμως.
Περίφοβος, ότι είναι αδύνατον πια να διακρίνω το σοβαρό από την ελαφρότητα. Είναι καθοριστικά τα καθημερινά λουτρά της ακρισίας, που με την με αξιωματική τους αυταρέσκεια καταναλώνονται λαίμαργα και άκριτα από όλους μας. Χωρίς να το θέλουμε (κάποτε όμως και προγραμματικά), έχουμε κάνει τη light αντίληψη των πραγμάτων κανόνα, απ' τον οποίο κινδυνεύεις αν απομακρυνθείς. Κι όσο περισσότερο καλλιεργείται η εντύπωση του Χαριτωμένου ή του ευφυολογήματος σαν λόγος της εποχής, τόσο περισσότερο κάθε άλλο βλέμμα θα δυσκολεύεται να προταθεί πειστικά.
Εξ όνυχος, χωρίς την άδειά του αποστολέα. Αν το επιτρέψει θα αναρτήσω περισσότερους:
Μνήμη, γραφή Μπράιγ του χαμένου
Υπάρχουν περισσότερα αγαθά από χρήματα. Έχουμε περισσότερες ιδέες παρά λέξεις
Σκιά, ο Σάντσο του αντικειμένου
Η ποίηση δρα με τις μεθόδους του ταχυδακτυλουργού. Αν πούμε ότι το κανόνι είναι ένας ατσάλινος σωλήνας με μια τρύπα, έχουμε μια λογική διατύπωση. Αν πούμε ότι είναι μια τρύπα που έχει γύρω της ατσάλι, ίσως είμαστε πιο κοντά στον ποιητικό αιφνιδιασμό
Ακόμα κι όταν μας δίνει μια γειωμένη, άμουση ή και χυδαία εικόνα, η πραγματική τέχνη, κατά βάθος, είναι πάντα η ανικανοποίητη νοσταλγία του Θεού.
Να βλέπουμε το έργο με μάτια παιδιού. Να το εκτιμούμε με αγωγή ενήλικου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου