Βροχή, βροχή. Ωρα να πάμε δίπλα στο πορτατίφ και να ξαναδούμε ένα παλιό βιβλίο, που τις σελίδες του έχουμε υπογραμμίσει πριν από πολλά χρόνια με προσοχή. Όπως, ας πούμε, τον ανατρεπτικό διάλογο του Αλέξανδρου με τον Διογένη, όταν ο πρώτος κακολογεί τον δάσκαλό του, Αριστοτέλη:
"Σοφός; Μα αυτός ήταν ο ελεεινότερος από τους κόλακές μου. Εγώ μόνο ξέρω τι μου ζητούσε, τι παραγγελίες μου έδινε και πώς εκμεταλλευόταν την αγάπη μου για τα γράμματα. Με κολάκευε άλλοτε για την ομορφιά μου, ότι δήθεν ήταν κι αυτή μέρος του αγαθού, άλλοτε για τις πράξεις μου και τα πλούτη μου. Φυσικά θεωρούσε και τον πλούτο αγαθό, για να παίρνει βέβαια κι αυτός χωρίς ντροπή το μερίδιό του.. Τσαρλατάνος και παμπόνηρος, Διογένη μου. [...]
Λουκιανού "Νεκρικοί Διάλογοι", μτφ. Παν. Μουλλάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου