Άφιξη

Νωρίς, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, κάτω απ' τον φως της Αδριατικής, εισπλέαμε στο λιμάνι της Ανκόνα. Με την αργή κίνηση του πλοίου που έφθασε πλέον και οδηγείται από το σκάφος του πιλότου, περάσαμε αργά, σε ελάχιστη απόσταση από το ιταλ

ικό αεροπλανοφόρο "Giuseppe Garibaldi", ελλιμενισμένο καθέτως προς την κίνησή μας. Στην πρύμνη, λίγο μπροστά απ' τη σημαία που η άπνοια μετέβαλλε σε σκυθρωπό ύφασμα, ακινητούσε το μεγάλο στρατιωτικό ελικόπτερο, στη σκιά του οποίου, εκτός υπηρεσίας, μια ομάδα ναυτών συζητούσε εύθυμα. Με την αντίληψή μας, που είναι βέβαιο πως οξύνεται σε κάθε μετακίνηση, είδα το βλέμμα τους καθώς υψώθηκε φευγαλέα προς το διερχόμενο σκάφος και εντοπίστηκε στους επιβάτες του καταστρώματος. Βιαστικό και αδιάφορο, διέφερε μιαν άβυσσο από τα βλέμματα εκείνα των παλιών φωτογραφιών που, όποτε κι αν τα δεις, στέκονται επίμονα πάνω σου -απ' την απέναντι πλέον όχθη- με το σιωπηλό αίτημα της αδύνατης επιστροφής. 

Κ.ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ: «Οι κουρτίνες του Γκαριμπάλντι», Νεφέλη, 2000