Αυτό το τεράστιο (ύψος 70 εκ.) φουσκωτό μπουκάλι του Ricard το βρήκα στο Μοναστηράκι. Είναι διαφημιστικό του αρωματικού γαλλικού ούζου. Όταν το πήρα στα χέρια μου, ο διπλανός μου είπε ότι το είχε ήδη δει και το ήθελε. Εγώ του απάντησα ότι βλέποντας κάτι δεν μπορούμε να το διεκδικούμε. Εκείνος είπε ότι πριν από λίγη ώρα το είχε πάρει στα χέρια του και μόλις σκεφτόταν να ρωτήσει την τιμή. Τότε επενέβη κάποιος τρίτος. «Τι έχει μέσα»; ρώτησε. «Τίποτε, αέρα. Είναι φουσκωτό», του εξήγησα. «Και για τον αέρα μαλώνετε»; είπε με πραγματική έκπληξη.
Τον καθημερινό άνθρωπο αφορά το χρήσιμο. Οι υπόλοιποι ρόλοι των πραγμάτων του φαίνονται ακατανόητοι. Αυτός είναι ο λόγος που το περιστατικό με παρέπεμψε αμέσως σε δεκάδες αφορισμούς περί την ποίηση, τον «αέρα», δηλαδή, της πραγματικής ζωής. Και η ποίηση, όπως έχουν πει, «δεν χρησιμεύει σε τίποτε» («Με την ποίηση δεν μπορείς να φτιάξεις ούτε ένα πιάτο σούπα»). Κάπως παρεμφερώς το διατύπωσε ο Όντεν: «Στην ποίηση δεν συμβαίνει τίποτε». Για τον έκπληκτο ακροατή το ψεύτικο μπουκάλι δεν είναι τόσο μια ακατανοησία όσο μια ανειλικρίνεια. Αν ήταν ποιητής θα ήταν κακός ποιητής, γιατί θα ήταν ειλικρινής, και «η κακή ποίηση αναγνωρίζεται από την ειλικρίνειά της», όπως έλεγε ο Ουάλντ.
1 σχόλιο:
Πολύ ωραίο σχόλιο, αλλά απευθύνεται σε ειδικούς, κ. Μαυρουδή. Πόσοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει η φράσητου Όντεν «στην ποίηση δεν συμβαίνει τίποτε» ; Πόσοι τι σημαίνει «ειλικρινής» ποίηση; Τα κείμενά σας έχουν αυτό το βαρύδι. Προυποθέτουν μια συγκεκριμένη αγωγή. Χωρίς αυτή είναι απλησίαστα. Με αυτήν είνα ιη χαρά της συμφωνίας.
Αργυρ. Α.
Δημοσίευση σχολίου