Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Ερέχθειο


"Ερέχθειο", είναι ο ιδιοφυής τίτλος που δίνει ένας "φίλος" του fb στη συγκεκριμένη φωτογραφία της σελίδας του. Mε τη μεταφορά του, ο κ. Παπαδήμας κατορθώνει αυτό που όταν συμβαίνει καρποφορεί η "ποίηση". Γεφυρώνει την πραγματικότητα με το μακρινό σύμβολό της, "ονοματίζει", παίζοντας, αντικείμενα ώστε να σημαίνουν, να φωτίζουν και να ορίζουν μια νέα σημασία. Η πραγματική Καρυάτιδα που ξέρουμε, σηκώνει κι αυτή το φορτίο της και δεν υποκύπτει στο βάρος του. Γλυπτικά φαίνεται άνετη, δείχνει ότι δεν την καταβάλλει ο θριγκός ("το επάνω από τους κίονες τμήμα του κτιρίου", Λεξικό Φυτράκη), ότι δεν υποφέρει. Ωστόσο, ο Βιτρούβιος, του οποίου τη σκέψη και το έργο έκανε δίτομο εξαιρετικό βιβλίο ο παλιός μου φίλος, αρχιτέκτονας Παύλος Λέφας (εκδόσεις Πλέθρον) έλεγε ότι οι Καρυάτιδες διεκπεραίωναν έργο δούλης. Κόρες σκλαβωμένες, που η τιμωρία τους ήταν να κρατούν τον θριγκό. Έχουν γράψει κάτι με το οποίο θα συμφωνήσουμε εύκολα: ότι είναι καλύτερα να μην γνωρίζει ο θεατής το μύθο. Να βλέπει τα κορίτσια σαν φέροντες (όπως λένε οι μηχανικοί) κορμούς, που νικούν γλυπτικά (πνευματικά, δηλαδή) τη βαρύτητα. Έτσι η εικόνα τους τις αποσυνδέει από το μύθο, την έκτιση μιας ποινής. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι το πόδι τους με το λυγισμένο γόνατο θα μπορούσε, αν ήταν στη θέση του, να κάνει το σώμα ικανό για μεγαλύτερο βάρος, βάσιμα υποθέτουμε ότι το μαρμάρινο φορτίο του μνημείου είναι ανάλαφρο, όπως των κοριτσιών της φωτογραφίας που μεταφέρουν το κανό, έχοντάς το μόλις βγάλει από το νερό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: