Kι ένα ολίγον προκλητικό (για τα κομφορμιστικά λογοτεχνικά ήθη μας) αρθρίδιο στο ΔΕΝΤΡΟ (Νο.185-186) που κυκλοφορεί σε λίγες ώρες. Τιτλοφορείται «Η αξιαγάπητη σεμνότης του συγγραφέα». Πόσο η μετριόφρων εικόνα, η εξωστρεφής εγκαρδιότητα και οι φρόνιμες σιωπές του συγγραφέα συντελούν ώστε να υπερπροβάλλεται και να ευνοείται το έργο του; Είναι ανύπαρκτη (ή πλαστή), λέει το άρθρο, η σεμνότητα στον εκπρόσωπο της πιο εριστικής και αυτάρεσκης συντεχνίας. Και, μετά από συζητήσιμες απόψεις για την προσωπικότητα του ποιητή («μέσα του κατοικεί ένα παιδί με κοντά παντελόνια, συγχρόνως με έναν οργανωμένο και αδίστακτο μηχανορράφο»), τελειώνει: «Εδώ και χιλιετίες, στις τέχνες, εκείνος που μιμείται τον κώδικα της Γένεσης είναι ένας απόλυτος νάρκισσος. Ο Τιτσιάνο έφησε τον Κάρολο τον Ε' να σκύψει στο πάτωμα και να σηκώσει το πινέλο που του έπεσε! Αλλά μήπως ξεχνάμε τον Μαλαρμέ, πώς απευθύνθηκε κάποτε στους ομοτέχνους του; "Μην είστε αλαζόνες, να είστε περιφρονητικοί"».
πίνακας: Frantisek Kupka (self-portrait)
1 σχόλιο:
Ta skeftomai hronia ki ego ola afta!Τα σκέφτομαι χρόνια κι εγώ όλα αυτά!
Δημοσίευση σχολίου