Τα κοινόχρηστα

Το δεκάχρονο παιδί που ήρθε να πληρώσει τα κοινόχρηστα (είμαι διαχειριστής της πολυκατοικίας) και περίμενε ώσπου να βρω και να του δώσω τα ρέστα, κοίταξε την πόρτα του ψυγείου: «Τι ωραίο αυτό το μαγνητάκι!». «Ναι, το έχω αγοράσει από το Βερολίνο. Ξέρεις ποιος είναι»; Με κοίταξε στα μάτια σαν να το είχα προσβάλει και ενώ έπαιρνε τα χρήματα που του έδινα άρχισε να μου λέει: «Ένα πρωί, όταν ξύπνησε ο Γκρέγκορι Σάμσα από κακό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε πελώρια μαμούνα. Κοιτόνταν ανάσκελα, πάνω στην σκληρή, όμοια με πανοπλία πλάτη του και έβλεπε την τουρλωτή, σκούρα, γεμάτη δίπλες κοιλιά του, που η κουβέρτα πάνω της μόλις κρατιόταν, έτοιμη να γλυστρήσει.»

Αιφνιδιασμός. Περίμενα για δευτερόλεπτα, θέλοντας να βεβαιωθώ ότι είμαι στην πραγματικότητα και ότι ένας μικρός ένοικος μου είχε χτυπήσει την πόρτα. Το παιδί κατευθύνθηκε προς στην έξοδο και άνοιξε μόνο του. Πριν χαιρετήσει με κοίταξε στα μάτια. «Η μετάφραση ήταν της Ανεμογιάννη. Μπορώ να πω αντέχει. Παλιές εκδόσεις του Γαλαξία, ξέρετε».