Ενα κινηματογραφικό ποίημα, πολύ συγγενικό στο κλιμα σας. Μοναδική σύνθεση Χιούμορ, αφηγηματικής θερμοκρασίας, λυρισμού, νοσταλγικού αίσθήματος με χάρη και σαρκασμό για την εποχή. Οι αφίσες της Αδριατικής μοναδικές! Αναπαραγωγή μιας, είχα αγοράσει πριν από πολλά χρόνια, όταν σπούδαζα στη Bologna.
Η κυρία που ονομάζεται Μυρτώ Σερ., ή αλλιώς Υ.Σ. ή Υ.Σερ., όπως και άλλοι, γιατί αλλάζει διαρκώς ψευδώνυμα; Καλύτερα ανώνυμη ή με ένα ψευδώνυμο (βλ. Gaetano). Επίσης, δεν νομίζω να ενδιαφέρουν τον οποιονδήποτε αναγνώστη οι δικές της εμπειρίες (π.χ. "όταν σπούδαζα στη Bologna"), αλλά οι παρατηρήσεις της για το κείμενο που σχολιάζει (ως τώρα, ίσως μόνο ο Gaetano κάνει τα πιο ουσιαστικά σχόλια στο blog). Τέλος, είναι βαρετό κι αυτή κι άλλοι που σχολιάζουν, να συνεχίζουν να κολακεύουν διαρκώς τον κάτοχό του, για να είναι αρεστοί ή για να αποσπάσουν κάποια "ανταπόδοση".
Ο ανώνυμος σχολιαστής μου φαίνεται πως ούτε καν πρόσεξε ότι δεν μιλώ για ένα κείμενο, αλλά για μεσοπολεμικές αφίσες από την ιταλία. Δεν καταλαβαίνω για ποια ανταπόδοση μιλά, όταν ούτε καν ονομαστικά δεν γίνεται γνωστός αυτός που σχολιάζει το blog τού κατόχου. Όσο για την υπογράφουσα, χρησιμοποίησε τα αρχικά της (Μυρτώ Σερ.) Αυτός που της επιτίθεται θέλει (για ποιους λόγους άραγε;) να είναι ανώνυμος!!!! Μυρτώ Σερ.
Τι αναπάντεχη φιλοφρόνηση από ένα σχόλιο που δεν έχει (δεν δηλώνει) πατέρα. Είμαι λοιπόν αυτός που εμφανίζεται με τα ουσιαστικότερα σχόλια στο μπλογκ του κ. Μαυρουδή. Πόσο θα με κολάκευε αυτό, αν δηλωνόταν ο φορέας της γνώμης. Και πόση περιέργεια έχω να τον γνωρίσω. Διψάμε όλοι για ένα ποτήρι(τι λέω, μια γουλιά) επιβεβαιωτικού λόγου. Το χρειαζόμαστε. Δώστε μας ανώνυμε σχολιογράφε περισσότερα στοιχεία για σας.
Το Ριτσόνε, κ. Μαυρουδή, πιθανόν να το ξέρετε, είναι ένα πασίγνωστο θέρετρο από το τέλος του 19ου αιώνα. Στο μεσοπόλεμο υπήρξε υπερβολικά δημοφιλές. Εκτός απ' τους γηγενείς συγκεντωνόταν εκεί και ο τουρισμός των βορείων χωρών. Σήμερα είναι ενωμένο με την πόλη του Ρίμινι. Υπάρχει μια παραλιακή οδός που συδέει τις δύο πόλεις.Αυτή την παραλιακή οδό περιγράφει κάπου στα απομνήμονεύματά του ο Φελίνι, όταν την βρίσκει αγνώριστη μετά τον πόλεμο. Ορισμένοι που είχαν χωράφια είχαν γίνει, λέει, μεγάλοι ξενοδόχοι. Το ενδιαφέρον είναι να δει κανείς πόσο ο μαζικός σημερινός τουρισμός μοιάζει πλέον παντού. Βρέθηκα εκεί πριν από 3 χρόνια, τον Αύγουστο.Μουσική, διασκέδαση, μόδα, περιφερόμενοι, προσφερόμενα αγαθά, είναι σε όλη τη Μεσόγειο ίδια. Απόλυτη ομογένεια.
6 σχόλια:
Ενα κινηματογραφικό ποίημα, πολύ συγγενικό στο κλιμα σας. Μοναδική σύνθεση Χιούμορ, αφηγηματικής θερμοκρασίας, λυρισμού, νοσταλγικού αίσθήματος με χάρη και σαρκασμό για την εποχή. Οι αφίσες της Αδριατικής μοναδικές! Αναπαραγωγή μιας, είχα αγοράσει πριν από πολλά χρόνια, όταν σπούδαζα στη Bologna.
Μυρτώ Σερ.
Η ανυπέρβλητη σκηνή με τον τρελό θείο, που ξεφεύγει και σκαρφαλώνει στο Δέντρο φωνάζοντας "Voglio una donna".
Gaetano
Η κυρία που ονομάζεται Μυρτώ Σερ., ή αλλιώς Υ.Σ. ή Υ.Σερ., όπως και άλλοι, γιατί αλλάζει διαρκώς ψευδώνυμα; Καλύτερα ανώνυμη ή με ένα ψευδώνυμο (βλ. Gaetano). Επίσης, δεν νομίζω να ενδιαφέρουν τον οποιονδήποτε αναγνώστη οι δικές της εμπειρίες (π.χ. "όταν σπούδαζα στη Bologna"), αλλά οι παρατηρήσεις της για το κείμενο που σχολιάζει (ως τώρα, ίσως μόνο ο Gaetano κάνει τα πιο ουσιαστικά σχόλια στο blog). Τέλος, είναι βαρετό κι αυτή κι άλλοι που σχολιάζουν, να συνεχίζουν να κολακεύουν διαρκώς τον κάτοχό του, για να είναι αρεστοί ή για να αποσπάσουν κάποια "ανταπόδοση".
Ο ανώνυμος σχολιαστής μου φαίνεται πως ούτε καν πρόσεξε ότι δεν μιλώ για ένα κείμενο, αλλά για μεσοπολεμικές αφίσες από την ιταλία.
Δεν καταλαβαίνω για ποια ανταπόδοση μιλά, όταν ούτε καν ονομαστικά δεν γίνεται γνωστός αυτός που σχολιάζει το blog τού κατόχου. Όσο για την υπογράφουσα, χρησιμοποίησε τα αρχικά της (Μυρτώ Σερ.) Αυτός που της επιτίθεται θέλει (για ποιους λόγους άραγε;) να είναι ανώνυμος!!!!
Μυρτώ Σερ.
Τι αναπάντεχη φιλοφρόνηση από ένα σχόλιο που δεν έχει (δεν δηλώνει) πατέρα. Είμαι λοιπόν αυτός που εμφανίζεται με τα ουσιαστικότερα σχόλια στο μπλογκ του κ. Μαυρουδή. Πόσο θα με κολάκευε αυτό, αν δηλωνόταν ο φορέας της γνώμης. Και πόση περιέργεια έχω να τον γνωρίσω. Διψάμε όλοι για ένα ποτήρι(τι λέω, μια γουλιά) επιβεβαιωτικού λόγου. Το χρειαζόμαστε. Δώστε μας ανώνυμε σχολιογράφε περισσότερα στοιχεία για σας.
Gaetano
Το Ριτσόνε, κ. Μαυρουδή, πιθανόν να το ξέρετε, είναι ένα πασίγνωστο θέρετρο από το τέλος του 19ου αιώνα. Στο μεσοπόλεμο υπήρξε υπερβολικά δημοφιλές. Εκτός απ' τους γηγενείς συγκεντωνόταν εκεί και ο τουρισμός των βορείων χωρών. Σήμερα είναι ενωμένο με την πόλη του Ρίμινι. Υπάρχει μια παραλιακή οδός που συδέει τις δύο πόλεις.Αυτή την παραλιακή οδό περιγράφει κάπου στα απομνήμονεύματά του ο Φελίνι, όταν την βρίσκει αγνώριστη μετά τον πόλεμο. Ορισμένοι που είχαν χωράφια είχαν γίνει, λέει, μεγάλοι ξενοδόχοι. Το ενδιαφέρον είναι να δει κανείς πόσο ο μαζικός σημερινός τουρισμός μοιάζει πλέον παντού. Βρέθηκα εκεί πριν από 3 χρόνια, τον Αύγουστο.Μουσική, διασκέδαση, μόδα, περιφερόμενοι, προσφερόμενα αγαθά, είναι σε όλη τη Μεσόγειο ίδια. Απόλυτη ομογένεια.
Μ. Έξαρχος (Ωρωπός)
Δημοσίευση σχολίου