Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ο Δον Ζουάν στη Σικελία



Οι φίλοι του παλιού κινηματογράφου στην Αθήνα έχουν δει μέσα στη δικτατορία τον "Ωραίο Αντόνιο" στο παλιό "Στούντιο" της οδού Τρικόρφων. Μάουρο Μπολονίνι από το ομώνυμο βιβλίο (1948) του Βιταλιάνο Μπρανκάτι (1907-1954). Ένας Σικελός γόης φοιτητής ( Μαρτσέλο Μαστρογιάνι), γόνος αστικής οικογένειας θεωρείται ακαταμάχητος εραστής και ο μύθος του πλανάται πάνω απ' το Παλέρμο και όλη τη Σικελία. Στο τέλος περιμένει η αναπάντεχη ανατροπή, ο ωραίος νέος αποδεικνύεται ανήμπορος ερωτικά.

Ένα άλλο βιβλίο εκείνου του συγγραφέα (1941) βρέθηκε μπροστά μου, σ' αυτούς τους σωρούς που βγάζουν τα βιβλιοπωλεία, τάχα ασήμαντο στοκ, στην ουσία αναξιολόγητα αριστουργήματα. Αφού πια ελάχιστα νέα πράγματα με αφορούν (λατρεύω το δεύτερο χέρι στους δίσκους, τα ρούχα, τα βιβλία και τα αντικείμενα), ήταν επόμενο να προμηθευτώ αμέσως τον "Δον Ζουάν", βέβαιος ότι το αντίτυπο που ήδη έχω δεν πρόκειται να το βρω όσο κι αν ψάξω στο χάος του διαμερίσματος.

Το δεύτερο χέρι. Δεν είναι, βέβαια, μόνο η σχέση με τον άγνωστο, η συγγένεια μαζί του, το μοίρασμα της χρήσης και του κοινού μύθου. Διότι, μεγαλώνοντας κανείς, νιώθει μια καινούργια κοινότητα με τους άλλους, εκεί που παλιά δεν την φανταζόταν. Νέους μας έφερναν κοντά η ιδέες, το κοινό βλέμμα, τα φρονήματα, οι προσηλώσεις. Τώρα συχνά νιώθουμε πως και μόνο το γεγονός ότι συνομιλούμε προυποθέτει την κοινή προιστορία. Οι έννοιες με τις οποίες λέμε μια φράση είναι κάτι που κατάγεται απ' την ίδια μήτρα, και αυτό από μόνο του είναι μαγικό, ιερό, ρίχνει μια ηθική σκιά στο γεγονός.

Να μην λέμε πολλά. Το βιβλίο, όπως δείχνω, είχε στη σελίδα 72 ένα εισιτήριο (δεκαετία του '80;) προς (ή από) νησί των Ιονίων. Κάποιος, μπορούμε να υποθέσουμε, το διάβασε ανάμεσα στη Ζάκυνθο και την Κυλλήνη. Μου αρέσει η ιδέα πως εκτός απ' το αίνιγμα του πρώτου κτήτορα θα παρακολουθεί την ανάγνωσή μου η υπόμνηση και η αύρα του παλιού, χωρίς προσδιορισμό χρόνου, θαλάσσιου ταξιδιού.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εκπλήσσομαι, όχι τόσο επειδή συνειδητοποιώ ότι κάπου έχω χωμένο αυτό το βιβλίο, αδιάβαστο, - δεν έλεγξα για εισητήριο, αν και όλο και κάποιο καθιερωμένο ξεφύλλισμα θα έλαβε χώρα - αλλά επειδή το ίδιο θέμα του δημοφιλούς πλην ανίκανου ανδρός υπάρχει και στο θεατρικό έργο του Παντελή Χορν, ο Σέντζας (1925). Ενδιαφέρουσα σύγκριση και παραλληλία.

http://pandoxeio.com