tag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post4666435084891600840..comments2023-10-01T12:51:17.332+03:00Comments on Κώστας Μαυρουδής: Λόγος για το αφιέρωμα στον Κ. Γ.Καρυωτάκη [και άλλα]Costas Mavroudishttp://www.blogger.com/profile/12335340155459003718noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-26575149627405910572010-06-13T09:34:35.111+03:002010-06-13T09:34:35.111+03:00Τελικά δεν κυκλοφορήσατε τον Μάιο. Ίσως κυκλοφορήσ...Τελικά δεν κυκλοφορήσατε τον Μάιο. Ίσως κυκλοφορήσετε τον Ιούνιο. Όλα αυτά όμως θα ακούγοναι επίκαιρα. Το μελαγχολικό είναι ότι δεν παύουν να ακούγονται πάντα επίκαιρα (ειδικά η επίπόλαιη σχέση με την ποίηση,ο διακοσμητικός της ρόλος, τα θεάματα, αυτό που λένε ανοήτως "πολιτισμός". Καισε 30 χρόνια πάλι θα υπάρχουν οι οργανωτές παραστάσεων κάθε είδους, ο φιλότεχνος ζήλος, όπως λέτε.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-75581051241929078402010-06-03T00:09:51.682+03:002010-06-03T00:09:51.682+03:00Μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήμουν όμηρος ιδεοληψιών...Μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήμουν όμηρος ιδεοληψιών.ευτυχώς ποτέ δεν είχα δεσμούς με θρησκείες, αν και όλες οι ιδεολογίες σε τελική ανάλυση - ως ψευδείς συνειδήσεις -θρησκείες είναι<br /> Τώρα ναι, πασχίζω να γίνω όμηρος των παραλιών. Και μακάρι να το καταφέρω γιατί η μοναδική μοίρα που αποδέχομαι είναι η θάλασσα.<br />Όσο αφορά τον στόμφο ζητώ συγγνώμη. Δεν είχα τέτοια πρόθεσηομηρος παραλιώνhttps://www.blogger.com/profile/13378526517463288466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-21703461482699469552010-06-02T17:55:16.302+03:002010-06-02T17:55:16.302+03:00Επί του προηγουμένου:
Για ποιες "παραλίες το...Επί του προηγουμένου:<br /><br />Για ποιες "παραλίες του Ομήρου" συζητάς με αυτόν το στόμφο "Ανώνυμε"; Πού ζεις; Μήπως είσαι ένας Όμηρος των παραλιών;Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-31549571056070306472010-06-02T08:31:12.567+03:002010-06-02T08:31:12.567+03:00πολλές φορές η πείνα μας καλύπτειτην ασχήμια.
Τερα...πολλές φορές η πείνα μας καλύπτειτην ασχήμια.<br />Τερατώδεις πόλεις, έρημα χωριά, διάσπαρτες πληγές αυθαιρέτων<br />Όχι άλλη αλλοίωση στο ανάγλυφο του τόπου μας!<br />Όχι άλλο μπετόν στα βουνά των θεών, <br />στις πλαγιές των θυμαριών, <br />στις παραλίες του Ομήρου!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-65451652614311405762010-05-13T07:44:02.100+03:002010-05-13T07:44:02.100+03:00Επί των προηγουμένων:
" [...]Φτάνει. Μ' ...Επί των προηγουμένων:<br /><br />" [...]Φτάνει. Μ' αυτά δεν γράφονται τα ποιήματα. Μην επιμένεις. Άλλον αέρα θέλουν για ν' αρέσουν, άλλη μετουσίωση. Το παραρίξαμε στη θεματογραφία.<br /><br />Μανόλης ΑναγνωστάκηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-15430795226946766592010-05-12T16:49:03.423+03:002010-05-12T16:49:03.423+03:00Mιχάλη, θα έλεγα το φαινόμενο κρίση φιλότεχνου ζήλ...Mιχάλη, θα έλεγα το φαινόμενο κρίση φιλότεχνου ζήλου. Η σύντομη ανάλυση στο σχόλιό σου ορθή. Όσο για το δικό μου, και το τι θα ακολουθήσει ας καταφέρω να το τελειώσω. Πάντως μοχθώ.<br /><br />Κ.ΜαυρουδήςCostas Mavroudishttps://www.blogger.com/profile/12335340155459003718noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-73877080822769014122010-05-09T18:11:19.580+03:002010-05-09T18:11:19.580+03:00Καλησπέρα. Ωραία ιδέα η προδημοσίευση του editoria...Καλησπέρα. Ωραία ιδέα η προδημοσίευση του editorial. Μπορείτε να δίνετε και άλλα, αφού αργείτε τόσο. Αναρωτιόμουν όμως τι νόημα έχουν οι επισημάνσεις για τον πυρετό των ποιητικών απαγγελιών. Ακριβείς βέβαια, αλλά παραβιάζουν ορθάνοιχτες πόρτες. Αφού οι ποιητές, σοβαροί ή όχι, λαχταρούν τη στιγμή της δημόσιας εμφάνισης, που πάντα είναι σαν να επιβεβαιώνει τη γραπτή ταυτότητα. Δεν τους παρασύρει κανείς. Κοινό και στιχοποιοί έχουν την ίδια δίψα για το live. Οι διοργανωτές βρίσκουν έναν ρόλο.Καμιά φορά τελευταία χάνεται το μέτρο. Kαι βέβαια να δω, όταν βγάλεις το δικό σου αν δεν θα σε εμφανίσουν "μετά φανών" για τις επικοινωνιακές ανάγκες.<br /><br />Μι.Πα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-11149160079387248552010-05-08T16:41:02.878+03:002010-05-08T16:41:02.878+03:00κ. Μαυρουδή, κοφτερό στο σαρκασμό του το μέρος του...κ. Μαυρουδή, κοφτερό στο σαρκασμό του το μέρος του εντιτόριαλ που αφορά τις απαγγελίες. Η πρακτική αυτή, που είχε κάποιο νόημα στα νιάτα μας, κατάντησε κινητοποίηση μιας ομάδας που βαυκαλίζεται με την αυτοαναφορά. Δηλαδή, αυτοί που γράφουν ακούνε και αυτοί που ακούνε γράφουν. Ο μικρός κύκλος κλείνειεκεί. Σοβαρά πράματα οπως καταλαβαίνουμε. Αν υπολογίσετε και τους διαγωνισμούς και τις "Εκλογές" των αναγνωστών για τα καλύτερα βιβλία, η δημοκρατία και η αγορά "παίζει παιχνίδι", έχει θέλω να πω το λόγο μ' αυτόν τον επιπόλαιο τρόπο. Όμως με την ποίηση, γενικά, δεν είναι απογοητευτικά τα πράγματα. Διαβάζω, σε περιοδικά κυρίως, ευπρόσωπες συνεργασίες. Εσείς δεν δώσατε βάρος στην ελληνική ποίηση τον τελευταίο καιρό από τις σελίδες σας. Γιατί άραγε; ;Eχετε άλλη άποψη;<br />φιλικά<br /><br />Γ. ΚρητικόςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-54654091442910244842010-05-07T18:40:04.490+03:002010-05-07T18:40:04.490+03:00Nomizo oti fotografizetai o "sesimasmenos ath...Nomizo oti fotografizetai o "sesimasmenos athoos" tou piitikou aktivismou. Mborei omos na eimai aplos kahipoptos.<br /><br />N.L.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-31975169150952535132010-05-03T19:04:51.356+03:002010-05-03T19:04:51.356+03:00Αγαπητέ Δημήτρη Μωρ.(αλήθεια, μήπως ήσουν στον Στα...Αγαπητέ Δημήτρη Μωρ.(αλήθεια, μήπως ήσουν στον Σταυράκο το '91;), κι εγώ πιστεύω ότι τα εντιτόριαλ του κάθε περιοδικού πρέπει να αγγίζουν ποικίλα θέματα επικαιρότητας και κυρίως βέβαια του δικού τους χώρου.Δεν εννοούσα ότι όλοι σώνει και καλά πρέπει να ασχοληθούμε αποκλειστικά με το ΔΝΤ και την τραγική μας πτώχευση. Αλλά τα γεγονότα γύρω έχουν ισχυρό αντίκτυπο, οι ποιητές, (κρατικοδίαιτοι αρκετοί)έχουν το χαβά τους και όχι την καλύτερη αντίληψη για το τι συμβαίνει. Αυτό εννοούσα. Μια αναγνώριση των προτεραιοτήτων γύρω μας. <br />φιλικά<br /><br />Θυμωμένος αλλά ψύχραιμοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-37683414601328101862010-05-03T17:16:26.660+03:002010-05-03T17:16:26.660+03:00Είναι εξαιρετικό το σχόλιο με τις απαγγελίες της π...Είναι εξαιρετικό το σχόλιο με τις απαγγελίες της ποίησης.Μην ακούτε τον "Θυμωμένο αλλά ψύχραιμο". Όπου βρεθούμε πια, κατάλογοι της μετριότητας (αλλά και σοβαρότεροιεκπρόσωποι σαλατοειδώς), αναγγέλλουν ότι το βράδυ διαβάζουν. Μια σπατάλη χρόνου, ανώριμος ναρκισισμός, η αίσθηση ότι απέναντι σε ένα κοινό που ακούει αποκτά αιφνιδίως ο παρουσιαζόμενος το φωτοστέφανο του αστέρα. Δανείζεται κάτι από τη λάμψη που δεν έχει μόνος του με το μολύβι. Θυμάμαι ένα παλιό σας κείμενο, δημοσιευμένο στη "Ζωή με εχθρούς", εκεί που οι ποιητές πάνε στην επαρχία να διαβάσουν και μπερδεύονται στο αεροδρόμιο με την ομάδα του "Παναθηναικού" που ταξιδεύει.Κάποιος τους παίρνει για παράγοντες και τους εγκαρδιώνει: "Παίξτε με τσαμπουκά". Τουλάχιστον να μη χάσουμε το χαμόγελο.<br />Να είστε καλά και να μην φοβάστε το "πολιτικό" κόστος.<br /><br />Δημήτρης. Μωρ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-41806566897034475592010-05-02T14:41:08.690+03:002010-05-02T14:41:08.690+03:00"Θυμωμένος", "ψύχραιμος",όπως ..."Θυμωμένος", "ψύχραιμος",όπως υπογράφετε, αλλά και λίγο ανορθογραφούλης, κ Ανώνυμε. <br />Πάντως ένας άλλος Ανώνυμος <br />σας λέει ότι μάλλον ορθώς κρίνετε τα πράγματα.<br /><br />ΑναγνώστηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7193598700969556331.post-19650030588514751832010-04-30T15:49:24.454+03:002010-04-30T15:49:24.454+03:00O κόσμος χάνεται κι εσείς στο εντιτόριαλ χολοσκάτε...O κόσμος χάνεται κι εσείς στο εντιτόριαλ χολοσκάτε αν οι ποιητές (σοβαροί ή ψώνια)βαδίζουν νυχθημερόν στην πασαρέλα των απαγγελιών. Αν έχετε χρόνο, μέχρι να εκδοθεί το προσεχές σας τεύχος προτείνω να ασχοληθείτε με την κατάρευση του μύθου της νεοελληνικής ευημερίας. Στο εντιτόριαλ εννοώ. Ζούμε τις πιο χαρακτηριστικές μέρες πριν φτάσει στο τραπέζι ο λογαριασμός. Θυμάστε στα νιάτα μας, εκείνο το διάστημα που μεσολαβούσε ανάμεσα στην τελευταία σόδα και στο μακρυνάρι που έγραφε τη λυπητερή; Αυτό το σημείο είμαστε τώρα. Μολαταύτα, ίσως σε κάτι, όπως γράφετε και σεις μας οφελήσει. Να καταλαγιάσει το θράσος των νεόπλουτων με δανικά.<br /><br />Θυμωμένος, αλλά ψύχραιμοςAnonymousnoreply@blogger.com